‘Woestijn in de Noordzee’ lijkt steeds meer op een haven

– auteur Joeri Wisse.

Wie niet beter weet, waant zich op een industriegebied in een Noord-Afrikaans of Arabisch land.

(klik hier voor een printervriendelijke versie)

In de verte stoten chemische fabrieken dikke rookwolken uit en varen zeereuzen voorbij, terwijl aan de andere kant zich een bijna eindeloze zandvlakte uitstrekt.

Toch is dit niet een ver oord, maar de jongste uitbreiding van de Rotterdamse haven. De ‘woestijn in de Noordzee’ is over een paar jaar omgevormd tot een dynamisch havengebied. “Kijk, daar ligt het eerste stukje spoor van de Tweede Maasvlakte. Het duurt nog even voordat de eerste treinen erover rijden, maar twee jaar geleden was dit nog allemaal water.”

Hans Dries is sinds een jaar bezig met de aanleg van infrastructuur op het nieuwe havengebied. “Kademuren, wegen, leidingen, sporen”, somt hij een aantal voorbeelden op. De kades zijn het meest indrukwekkend. “Je raakt hier je gevoel voor verhoudingen kwijt”, zegt Dries, terwijl hij naar een stuk diepzeekade wijst. De betonnen muur is al voorzien van bolders, fenders en trappen, klaar om schepen te ontvangen.

Maar waar over twee jaar schepen varen, is nu nog zand. “Van de kademuur is zo’n zeven meter te zien, er moet nog 18 meter zand weggebaggerd worden. Als je daar een flat van 8 verdiepingen naast zet, komt-ie er misschien net bovenuit.”

De kademuur van Rotterdam World Gateway is momenteel voor zeventig procent af. Straks kunnen de grootste zeeschepen er afmeren. “Ze bestaan nu nog niet, maar hier kunnen containerreuzen met een diepgang van 20 meter afmeren”, zegt Dries.

Ook aan de randen van de Tweede Maasvlakte wordt hard gewerkt. Het zuidelijk deel, de zogeheten zachte zeewering, is al bijna klaar. De mannen die de nieuwe duinen inplanten met helmgras zijn al over de helft. Volgend jaar kunnen strandgangers er al weer terecht.

De noordelijke zeewering is nog niet zo ver. De Blockbuster, een speciaal voor de klus ontworpen kraan, is nog volop bezig met de harde zeewering. Dat wordt een ‘stenig duin’. Het duin wordt beschermd door een golfbreker van enorme blokken van 2,5 bij 2,5 meter die vijftig meter voor de kust ligt.

Onlangs is een mijlpaal bereikt: het eerste stuk van de blokkendam is boven water. Nu is ongeveer zo’n vijftig meter zichtbaar.

“Alle blokken zijn afkomstig van de oude zeewering van de Eerste Maasvlakte”, verduidelijkt Jaap Dekker, namens de aannemers projectdirecteur. “Ook alle andere materialen worden hergebruikt.” Dat is overigens lang niet genoeg voor de nieuwe Maasvlakte. Zo’n vijf miljoen ton wordt per schip aangevoerd vanuit het buitenland, met name Noorwegen en Schotland. Op het tijdelijke steendepot wachten gigantische hoeveelheden stenen in verschillende maten op gebruik.

Bron: http://www.pzc.nl